Μορφολογία: Ο Ρους (Rhus), είναι το γένος από τα περίπου 35 είδη ανθοφόρων φυτών και των συγγενικών γενών, στην οικογένεια των Ανακαρδιοειδών (Anacardiaceae).Ο Ρους ο βυρσοδεψικός (Rhus coriaria), κοινώς ονομάζεται πλατύφυλλο ρούδι, ρούδι βυρσοδέψη, ή Σικελικό σουμάκι.

Το είδος Rhus coriaria ανήκει στην οικογένεια Anacardiaceae (Ανακαρδιοείδες). Πρόκειται για ένα ξηροφυτικό φυλλοβόλο δέντρο ή θάμνο. Το ύψος του κυμαίνεται από 1-4 μέτρα. Τα φύλλα του είναι σύνθετα, με 4-8 ζεύγη φυλλαρίων, ελλειψοειδώς ωοειδή, αμβλυκόρυφα, 1–6 cm σε μήκος και 0,5–2,5 cm σε πλάτος, πυκνά χνουδωτά και με πριονωτές παρυφές. Τα άνθη της φύονται σε επάκριες ταξιανθίες, είναι κίτρινα, πενταμερή. Ο καρπός του, που αναπτύσσεται σε ταξικαρπίες, είναι δρύπη, σφαιρικός, διαμέτρου 0,5 cm, με χνουδωτή επιφάνεια, καστανό κόκκινο χρώμα και ξινή γεύση.

Ανθοφορία: Η περίοδος ανθοφορίας της είναι ο Μάιος και ο Ιούνιος.

Βιότοπος και εξάπλωση: Είναι αυτοφυές σε πεδινές ή ημιορεινές περιοχές της νότιας Ευρώπης, της Β. Αφρική και της δυτικής Ασίας. Φύεται σε παρυφές μεικτών πλατύφυλλων ή κωνοφόρων δασών, σε πετρώδεις περιοχές με αλκαλικό έδαφος.

Ετοιμολογία και άλλες ονομασίες: Λέγεται επίσης η βυρσιά ή βιρσιά ή ο ρους, από το Αρχαίο Ελληνικό «Ρους» ή από την παραφθορά του, το ρούδι ή το σουμάκ ή το σουμάκι. Η λέξη «σουμάκ», προέρχεται από την παλαιά Γαλλική “σουμάκι” (13ος αιώνας), από το Μεσαιωνικό Λατινικό sumach, από το Αραβικό summāq (سماق), από το Συριακό summāq (ܣܡܘܩ) – που σημαίνει «κόκκινο».

Ιστορικά στοιχεία: Ο αρχαίος φιλόσοφος Θεόφραστος (371 π.Χ-287π.Χ) γνωστός για την ενασχόλησή του με τα φυτά, έχει αναφερθεί εκτεταμένα στο ρου και τις ιδιότητές του. Ο Γαληνός, ο σπουδαιότερος γιατρός της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη (129 -199 μ.Χ) ξεχωρίζει τον ρου τον μαγειρικό, δηλαδή το μπαχαρικό «σουμάκι».

Χρήσεις: Οι καρποί είναι βρώσιμοι και έχουν ξινή γεύση, ενώ θρυμματισμένοι αποτελούν δημοφιλές καρύκευμα στη Μέση Ανατολή. Οι αποξηραμένοι καρποί χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με άλλα μπαχαρικά, στο μείγμα που ονομάζεται za’atar. Επίσης τρώγονται, οι ανώριμοι καρποί και οι σπόροι του.

Τα φύλλα και ο φλοιός χρησιμοποιούνται παραδοσιακά στη βυρσοδεψία και περιέχουν ταννικό οξύ.

Τα φρούτα (καρποί) του γένους Ρους (Rhus), αλέθονται σε μια κοκκινωπή-μωβ σκόνη και χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό στην κουζίνα της Μέσης Ανατολής για να προσθέσουν μια λεμονάτη γεύση στις σαλάτες ή το κρέας. Στην Αραβική κουζίνα, χρησιμοποιείται ως γαρνιτούρα για πιάτα μεζέ, όπως χούμους και προστίθεται tashi σε σαλάτες στην Ανατολική Μεσόγειο. Στην Ιρανική (Περσική και Κουρδική) κουζίνα, το σουμάκι, προστίθεται στο ρύζι ή το κεμπάπ. Στις κουζίνες της Ιορδανίας και της Τουρκίας, προστίθεται στις σαλάτες-μερίδες από κεμπάπ και λαχματζούν (lahmacun).

Άλλες χρήσεις: Βαφές διαφόρων χρωμάτων όπως: κόκκινο, κίτρινο, μαύρο και καφέ, μπορούν να γίνουν από διαφορετικά μέρη του φυτού.

Το λάδι που εξάγεται από τους σπόρους μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή κεριών.